NBMIQ

Het coronavirus: COVID-19. Iedereen wilt weer terug naar het “normale leven”, iedereen is het meer dan zat. Maar wat als je in deze “gekke” tijd zwanger of net bevallen bent?

Yup, ook ik <Lisa> ben in deze zogenoemde gekke tijd moeder geworden van een prachtige dochter. Eigenlijk is het allemaal net voor de lockdown gebeurd en heb ik 1 maand in het “normale leven” kunnen leven met mijn pasgeboren gezin. Niet dat we veel konden doen want ik heb 2 weken niet kunnen lopen door mijn bevalling en veel moest rusten maar dat terzijde. Ook ik ben een NBMIQ “New Born Mom In Quarantaine” en weet niet wat me te wachten staat in deze onzekere tijd.

Mijn kraamperiode begon voor dat de lockdown begon. Mijn dochter is een maand te vroeg geboren dus heb ik mijn kraamvisite uitgesteld. “Eerst rusten, aansterken en samen genieten. Alles op zijn tijd” dit dacht ik op dat moment, niet wetend dat een paar weken later de hele wereld in lockdown ging..

De gedachtes die door je hoofd gieren in zo een onzekere tijd zijn angstaanjagend. “Wat als mijn dochter ziek wordt? Of ik? Of mijn vriend? Wat als we nooit meer naar buiten kunnen en onze vrienden en familie kunnen zien? Hoelang gaat dit duren?” Dagen en nachtenlang piekeren over de kleinste dingen. Of mijn dochter hier iets van merkte? Nee hoor, die was tevreden zolang ze maar kon eten! Eten.. “ohja we moeten ook boodschappen halen om te kunnen overleven maar we mogen niet naar buiten!!” weer zo een gedachte.. Sinds dat ik hoogzwanger was bestelde we online onze boodschappen want dat scheelde weer een zware wandeling. En ja hoor.. heel Nederland besloot om vanaf de lockdown online boodschappen te doen waardoor er geen bezorg momenten meer beschikbaar waren.

Als een “NBMIQ” wil je dan het liefst ook binnenblijven met je baby en niet in de buurt van andere mensen komen, want owee als iemand ons besmet!! Mijn vriend <Adam> ging zo nu en dan wel eens naar de winkel om kleine boodschapjes te doen. Hij dacht er vrij nuchter over zolang mensen maar afstand hielden. In mijn ogen offerde hij zichzelf op om een stap te zetten in World War Z <die ene zombie film van Tom Cruise waarin de hele wereld… ja je raadt het al… VERGAAT EN MENSEN ZOMBIES ZIJN!> Ik liet hem nog net niet in vershoudfolie verpakt de deur uit gaan. “Afstand houden van iedereen, niks geks aanraken <geks aanraken? Wat is nou weer iets geks aanraken Lisa?> Niet met mensen onnodig praten!!” Na mijn hele speech realiseerde ik me dat mijn moeder vroeger altijd zei “niet met vreemde praten of meelopen. Als iemand je een snoepje wilt geven niet meelopen of aanpakken!!” Nou Adam zoiets dus maar dan virus gerelateerd.

Toen de corona maatregelen wat soepeler werden begonnen de berichtjes binnen te komen: “wanneer mogen we langskomen?” Je raadt het vast al: PANIEK. Vrienden en familie willen natuurlijk langskomen om onze dochter te zien. Als mensen willen ‘langskomen’ is dat in mijn ogen ‘baby vasthouden’. Voor het hele corona gebeuren was het heel normaal om een andermans pasgeboren baby in je armen te nemen en te bewonderen. Door het corona gebeuren ben ik gaan denken van ‘waarom wil je andermans pasgeboren baby zo graag vasthouden/optillen? Wil je mij of mijn vriend dan ook vasthouden/optillen? Waarom willen we überhaupt andere wezens vasthouden/optillen?’ Natuurlijk begrijp ik dat het allemaal heel lief, schattig en nieuw is. Mogen onze ouders aka mijn dochter haar grootouders haar dan echt niet vasthouden? Natuurlijk wel, doe eens niet zo gek dacht ik. Maar willen zij dat wel? Willen zij ons en mijn dochter in ‘gevaar’ brengen? Aangezien niemand weet nog wat dit virus nou eigenlijk is.

*dit bericht is geschreven in september 2020*

Ben jij ook een NBMIQ? Hoe was deze situatie voor jou? Laat het weten in de reacties!